Mijn eerste week Down Under

11/11 - Time to say goodbye
De 11/11 , normaal is dat voor mij de aftrap van een nieuw carnavalsseizoen en staat mijn carnavalsmodus al op standje AAN! Maar dit jaar is het de aftrap van een nieuw avontuur aan de andere kant van de wereld. De afgelopen weken waren vol met verrassingen maar ook veel tranen. Jezus, wat heb ik veel lopen janken. Maar alle knuffels en lieve woorden deden me goed. Alles ging heel snel en het besef dat ik voor een langere periode wegga was er niet (en nog steeds niet hoor) Voordat ik het wist was het 11/11 en was het tijd om naar Dusseldorf Airport te gaan om mijn vlucht te pakken. Paps en mams gingen mee, en natuurlijk rolden daar de tranen ook rijkelijk, maar dat heurt d’r bie. Tijd om te boarden en mijn avontuur kan beginnen. Eerst een overstop in Dubai om daarna door te vliegen naar Perth, Australië. Ik moet bekennen dat de vlucht mij heel erg mee viel, ondanks dat ik 17 uur in de lucht heb gezeten voelde dat niet zo. Thanks to Emirates. En wat ook een plus was, is dat ik op beide vluchten niemand naast me had zitten. Dus hups de beentjes omhoog en lekker Disney films kijken ;-)
 

12/11 - Aankomst Perth
Ik was even compleet in de war, welke dag is het ook alweer? Hoe laat is het hier? Dat zie ik straks wel, eerst maar even mijn koffers pakken en door de douane. In het vliegtuig kreeg je een papiertje, daarop moest je aangeven wat je bij je had. Van medicatie tot eten, alles moest je aangeven. Doe je dat niet of liegt erover, dan ben je flink de sjaak! Ik had van te voren al gezegd, wedden dat ze mij eruit pikken, want ik heb natuurlijk ‘ik weet niet hoeveel’ medicatie bij me voor mijn eczeem. Dus ik vul netjes ‘’yes’’ in, en lees de zin nog eens: Goods that may be prohibitied or subject to restrictions, such as medicines, steroids, illegal pornograpghy, firearms, weapons of illicit drugs? Okeeeee… nu wordt ik er sowieso uitgepikt. Eenmaal door de douane, word mijn paspoort gescand en gekeken of ik een visum heb. Ja dat heb ik. En de vraag komt, heb jij medicatie bij je? Ja. Voor eigen gebruik? Ja. Oke, loop maar door en laat beneden deze kaart zien, je koffers worden dan gecontroleerd. Prima, het enige wat er kan gebeuren is dat de douane mijn medicatie afpakt (want stiekem had ik meer meegenomen dan dat het mocht) Eenmaal beneden aangekomen in de hal geef ik netjes mijn kaart af en zegt de douane: All good miss, welcome to Australia and have a great day! En ik mocht zo doorlopen.. Hopsa. En door.. Wel een beetje jammer, aangezien ik wel eens Border Security kijk, had ik het wel stiekem leuk gevonden als ze mijn koffers wel hadden opengetrokken. 

13/11 – 17/11 - Praktische zaken regelen & een huisje vinden
Het hostel waar ik in verblijf is prima, zit midden in het centrum en alles is goed bereikbaar. Gelukkig heb ik een aantal leuke meiden uit Frankrijk en Taiwan op de kamer. Hun verblijven hier al een week of 3 en zijn op zoek naar een baan. Het Perth City YHA hostel is echt gigantisch, en heeft maar liefst 4(!) keukens, zwembad, gym en is van alle gemakken voorzien. Wat mij wel erg opvalt is dat het backpack gehalte laag is, mensen verblijven hier voor een langere periode totdat ze een baan hebben gevonden en een huis. Blijkbaar is het erg lastig om een baan te vinden in Perth, laat staan een huis. Het schijnt zo te zijn dat als je in Perth werkt bij een goed bedrijf, en je wilt een 2de Working Holiday Visum dat het bedrijf waarbij je werkt daarvoor goedkeuring kan geven, dus dan hoef je niet 88 dagen op een boerderij te werken. Of dit waar is, geen idee. 

Het eerste wat ik heb geregeld is een bank account. Erg simpel en binnen een dag geregeld. CHECK! Volgende punt een kamer regelen. Het is hier heel normaal om in een shared house te wonen, dat is een huis wat je deelt met anderen (vergelijkbaar met een studentenhuis) Een huis voor jezelf is niet te betalen. Dus ik heb de eerste paar dagen op Flatmates gekeken, dat is een grote Australische site waar alles op staat qua kamers. Ik heb denk ik ongeveer 15 huisjes bezocht, en uiteindelijk naar dagen lopen door de stad en van huis naar huis afgestruind, heb ik per 01-12 een plekje gevonden! Dit was nog even spannend want ik was het derde meisje (dat huis heeft 3 slaapkamers die gevuld moeten worden anders betaal je giga veel). Maar het tweede meisje had afgezegd. Dus nu wisten Chelsea (mijn toekomstige huisgenoot) en ik even niet wat we moesten doen, aangezien er zsm iemand bij moest komen. Chelsea wou de huur al opzeggen, maar ik had mijn zinnen op dat huisje gezet! Dus als ik wat in mijn kop heb, dan moet dat ook gebeuren. Dus Chelsea en ik hebben snel een plan bedacht om haar huisje overal op de sites te zetten en zo snel mogelijk een ‘’open house vieuw’’ te plannen, zodat mensen kunnen langskomen om te kijken. Er kwamen maar liefst 10 mensen op af, dat klinkt weinig, maar zegt veel over het feit dat het lastig is om een plekje te vinden om te wonen, zeker in het centrum.Wij hadden gelukkig de luxe om uit te kiezen wie onze roommate gaat worden. De papieren zijn getekend, en per 01-12 ben ik inwoonster van dit toffe appartement, in het centrum van Perth en op loopafstand van mijn werk. 

De eerste indruk van Perth is waanzinnig! Wat een stad! En de mensen zijn erg vriendelijk. Wat mij wel opvalt is het feit dat hier erg veel Aziaten wonen, en dat je op elke hoek van de straat sushi kan eten (erg vervelend), het weer is goed, het strand is dichtbij. Wat wil een mens nog meer. Afgelopen zondag was het dan ook relax tijd voor mij, ik heb de trein gepakt naar Cottesloe Beach. Wauw! Helder blauwe zee, witte stranden.. het enige wat je niet moet doen is een broodje eten op het strand als de zeemeeuwen je in de gaten hebben, geloof me. Ik heb 1 hap van mijn broodje gehad en toen ging meneer de Zeemeeuw ermee vandoor. Top. 
 

18/11 – Melden bij het Westin hotel
Vandaag was de dag dat ik mij even moest melden bij de HR afdeling om mijn laatste papieren in orde te maken. Wat is het Westin een prachtig hotel! En zo groot! Garum (het restaurant waarvoor ik ga werken) is onderdeel van het Westin Hotel, en het Westin hotel is een onderdeel van het Marriott Hotel. Je kan slechtere baantjes hebben toch? ;-) 

Ik kreeg gelijk mijn ID kaart van het hotel, dat is een persoonlijke pas om binnen te komen via de personeel ingang. En een rondleiding. Het is zo groot dat ik waarschijnlijk de weg nog wel kwijt ga raken. Uniforms krijg ik van het hotel, ik meld mij aan met mijn persoonlijke code en een machine zorgt er voor dat ik mijn uniform krijg, gewassen en gestreken. Dan kan ik naar de omkleed ruimte en mijn kluisje, mocht ik willen douchen naar mijn dienst kan dat, want een douche is aanwezig. Ik moet zeggen dat ik blij ben met het uniform van Garum, lekker vlot en niet zo stijfjes. Aanstaande donderdag is mijn eerste werkdag, EINDELIJK! Want al met al zit ik nu op 4 weken ‘’vrije tijd’’ en ik begin nu toch wel te wiebelen dat ik graag aan het werk wil. Super spannend maar ook erg veel zin in. Ik ga daar in de bediening werken en ik krijg boven gemiddeld uitbetaald (lekker wel), en als je op zaterdag werkt krijg je 1.5x uitbetaald en op zondag 2x. Dus laat mij maar elk weekend werken! Het wordt wel wennen naar 6 jaar Appel, maar dat komt wel goed. Ook moet ik cursussen volgen, dat is verplicht, en dat is niet allemaal horeca gerelateerd. Bijvoorbeeld een information security & protection training of een anti-global corruption. Wat ook apart is, dat je hier wekelijks uitbetaald krijgt, en je huur ook wekelijks moet betalen. 

Nou dat was het dan wel zo’n beetje, het is hier nu 1 uur in de middag, ik ga een plons maken in het zwembad. 

Wil je op de hoogte blijven? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst en volg mij ook op instagram :)

Tot de volgende update, 

Cheers! Dikke kus
Jeltje